شما در حال مشاهده نسخه موبایل وبلاگ

توریستی و گردشگری

هستید، برای مشاهده نسخه اصلی [اینجا] کلیک کنید.

کاخ چهل‌ستون در اصفهان

کاخ-باغ چهل ستون یکی از نمونه‌ باغ‌های سلطنتی به جای مانده از دوره صفوی در شهر اصفهان است که با نام کاخ چهلستون یا باغ موزه چهل ستون نیز شناخته می‌شود. در واقع، این باغ بخش کوچکی از باغ وسیع جهان‌نما است که شاه عباس اول با احداث کوشکی در میان آن هسته نخستین کاخ چهل ستون را ایجاد کرد. این میراث تاریخی از جمله مشهورترین و محبوب‌ترین دیدنی‌های اصفهان محسوب می‌شودکه با وجود آسیب‌های وارد شده، هنوز هم زیبایی‌های خیره‌کننده‌ای برای عرضه به دیدگان گردشگران و بازدیدکنندگان دارد.

کاخ چهل ستون یکی از معروف ترین و تماشایی ترین جاذبه های اصفهان است

برای بازدید از کاخ چهل ستون باید به غرب میدان نقش جهان بروید جایی در شرق خیابان چهارباغ پایین و جنوب خیابان سپه یکی از باشکوه ترین جاذبه های تاریخی ایران چشم به راهتان است تا شما را در سفری تاریخی به چند صد سال قبل ببرد. با چند قدمی پیاده روی از میدان نقش جهان راحت به این کاخ می رسید و همین دسترسی راحت یکی از دلایل گردشگران بسیارش است. معمولا گرشگرانی که به تماشای میدان تاریخی نقش جهان می روند چند قدمی را پیاده طی می کنند تا خودشان را به یکی از معروف کاخ های این شهر برسانند، کاخی که همین که وارد محوطه باغ آن می شوید اول از همه حوضی مستطیلی و بزرگ را می بینید که انعکاس کاخ بر سطح آب جلوه ای تماشایی به باغ داده است. در دو طرف استخر، درختانی کهنسال و بلندی را می بینید که طراوت دلنشینی را به فضای باغ داده اند. مطمئنا اگر بدانید در کنار همین درخت ها چه ضیافت های شاهانه و باشکوهی برگزار می شده بازدید از کاخ برایتان جذاب تر می شود. در سراسر محوطه باغ درختان چنار، کاج، عرعر، نارون و افرای سیاه زیادی را می بینید که طراوت و تازگی بیشتری را به باغ هدیه می دهند. به غیر از این درختان در اطراف کاخ باغچه هایی است که بسته به اینکه در چه فصلی از سال هستیم در آن ها گل های فصلی کاشته می شود. در کنار حوض مجسمه هایی وجو دارند که خیلی از گردشگران در کنار آن ها و استخر عکس های یادگاری می اندازند تا لحظات بازدید از یکی از تاریخی ترین کاخ های ایران را برای همیشه ثبت کنند. عمارت جذاب باغ که مثل دیگر باغ های ایرانی در راستای حوض قرار گرفته ۲۱۲۰ متر مربع مساحت دارد و برای رسیدن به سر در آن باید از چند پله بالا بروید. احتمالا دوست دارید بدانید قدمت این کاخ دقیقا به چه سالی بر می گردد؛ با کتیبه هایی که از گوشه و کنار کاخ پیدا شده به نظر می آید بنای تالار چهل ستون در زمان شاه عباس دوم صفوی ساخته شده است.

کاخ چهل ستون بالغ بر ۶۷۰۰۰ متر مربع مساحت دارد

طرح اولیه ساخت این باغ و عمارت باشکوهش به وقتی برمی گردد که شاه عباس اول، اصفهان را به عنوان پایتخت صفوی انتخاب کرد. او تصمیم گرفت خیابانی طولانی به اسم چهار باغ را بسازد و در پیرامون آن باغ هایی زیبا ایجاد کند. البته امروز از آن همه باغ های پی در پی خیابان چهارباغ به جز دو باغ هشت بهشت و چهل ستون باغ دیگری به جای نمانده است. در آن زمان همین که مراسم و جشن درباری برگزار می شد مهمانان به همین کاخ چهلستون دعوت می شدند و از آن ها در این باغ پذیرایی می شد. بعد از شاه عباس اول، شاه عباس دوم بخش های دیگری را به کاخ اضافه کرد و با ایوان ها و تالارهایی، شکوه آن را بیشتر کرد. این بنا به سبک چینی، ایرانی و فرنگی ساخته شده قبل از ورود، ایوانی را می بینید که ستون هایی از جنس چوب کاج و چنار دارد و ۴ ستون مرکزی آن بر روی ۴ شیر سنگی ساخته شده اند. ایوان در کل ۲۰ ستون دارد که انعکاس آن ها در آب استخر باغ باعث شده تا این کاخ را به اسم چهل ستون بنامند.

اگر توانستید از زیبایی های نمای ظاهری کاخ و هوای باطراوت باغ دل بکنید و به داخل بروید نقاشی های جذاب و معماری باشکوه داخلی انتظارتان را می کشند. تالارها و ایوان هایی که در کاخ می بینید به همراه کلیه نقاشی ها، کاشی کاری ها و آیینه کاری ها همه و همه در زمان شاه عباس دوم خلق شده اند. در تالار آینه تا چشم کار می کند آینه کاری های زیبا می بینید آینه های ریزی که نقش هایی جذاب را شکل داده اند. شاید زیباترین بخش کاخ، تالار مرکزی آن باشد جایی که در آن گردشگران زیادی را می بینید که ساعت ها محو تماشای نقاشی های تاریخی اند، نقاشی هایی که چنان باجزئیات و با مهارت کشیده شده اند که ساعت ها تماشا را می طلبند. با دیدن نقاشی ها به فضای زندگی در دوره صفوی می روید و شاید در تمام مدتی که در حال تماشای آن ها هستید در دل نقاش آن ها و گذشته باشکوه ایران را تحسین می کنید.

برای بازدید از کاخ چهل ستون باید به غرب میدان نقش جهان بروید

در اینجا طرح هایی شفاف و طلایی را می بینید که چشم ها از تماشایشان شیر نمی شود، بعضی از این نقاشی ها در دوره قاجار کشیده شده اند و وقایع تاریخی زمان خود را به تصویر می کشند. این کاخ آنقدر باشکوه و خاطره انگیز است که شاید نتوان اصفهان را بدون آن تصور کرد کاخی که مطمئنا از مکان هایی است که گردشگران حتما از آن دیدن می کنند. بی دلیل نیست که بر روی کتیبه ای که جهت معرفی کاخ برای آیندگان به ثبت رسیده گفته شده که این کاخ مبارک ترین بنای دنیاست.

کاخ چهل‌ستون در اصفهان


کوهستان گروز در ونکوور کانادا

کوهستان گروز یکی از کوهستان های کرانه شمالی پسفیک در منطقه شهری شمال ونکوور در بریتیش کلمبیاست که بلندای قله اش به هزار و دویست متر می رسد.

کوه گروز یکی از کوهستان های کرانه شمالی سلسله جبال پسفیک در منطقه شهری شمال ونکوور در بریتیش کلمبیاست که بلندای قله اش به هزار و دویست متر(برابر با ۴۰۰۰ پا) می رسد. در زمستان ها در این سایت اسکی سواری در بخش های پرشیب و تماشای چشم انداز ونکوور بزرگ به کمک چهار تله سیژ امکان پذیر می شود.

در تابستان ها نمایش های چوب بُری، تله سیژ سواری، تماشای چشم انداز و کوه پیمایی حدودا سه کیلومتری و همچنین بالگردسواری از جمله سرگرمی های موجود در این ریزورت به شمار می آید.

این کوهستان چه در زمستان و چه در تابستان، در شرایط هوای صاف چشم انداز بی همتایی از اطراف را به دست می دهد؛ به ویژه شبها که چراغ های شهر روشن است. دسترسی همگانی به بالای این کوه به وسیله یک تله کابین سوییسی و یا با مسیر کوه پیمایی که از ماه می تا اکتبر برقرار و باز است امکان پذیر می باشد.

آب و هوای کوه گروز

این کوهستان از آب و هوای اقیانوسی برخوردار است: پاییز مرطوب ترین فصل بوده و زمستان ها هم سرد و برفی است چراکه با تاثیر گرفتن از آب و هوای اقیانوس آرام به سرمای دیگر مناطق کانادا نمی رسد. در ماه دسامبر که سردترین زمان است بیشینه و کمینه دما به ترتیب ۱٫۳ °C و −۳٫۲ °C می باشد.

تابستان ها در اینجا گرم و نسبتا خشک و ماه آگست هم با دمای بیشینه ۱۷٫۷ °C و کمینه ۱۰٫۳ °C گرم ترین فصل سال است.

سرگرمی های سایت

اسکی و اسنوبرد

پیاده روی در برف با کفش حصیری

تله کابین سواری برای تماشای چشم انداز شهر از بالا

اسکیت سواری در دریاچه یخی

زیپ لاین کوهستانی

گردش در پارک

تآتر در کوهستان

رستوران

و فروشگاه، از جمله دیدنی ها و سرگرمی های این ریزورت کوهستانی هستند.

بازدید از کوه گروز

زمان بازدید: همه روزه از ساعت نه صبح تا ده شب

ورودیه:

بزرگسالان ۴۲ دلار سالمندان ۳۸ دلار جوانان ۱۳ تا ۱۸ ساله ۲۴ دلار کودکان ۵ تا ۱۲ ساله ۱۴ دلار

کوهستان گروز در ونکوور کانادا


جنگل های حرا قشم

اسم قشم با جنگل‌های حرا گره خورده است، جنگل‌هایی که زیبایی‎ و شگفتی پنهان و پدیدار شدن‌ ناگهانی‌اش از زیر آب حیرت هر ببیننده‌ای را به دنبال دارد. جنگل‌های حرا که در منابع نوشته شده درختان مانگروی آن را یک ایرانی از هند به قشم آورده، در شمال جزیره قرار گرفته و با بالارفتن آب به زیر آب می‌روند و همین که آب پایین برود، دشت وسیعی از درختان حرا از دل آب بیرون می‌آید که شگفتی هر بیننده‌ای را به دنبال دارد.در منطقه گردشگری قشم این شگفتی وقتی دوچندان می‌شود که بدانیم این جنگل‌ها در آب‌های شور زندگی می‌کنند. جنگل‌های حرا عمری ۳۰ تا ۴۰ میلیون ساله دارند و از عجایب هفتگانه جزیره قشمند. این جنگل‌ها از بندر لافت تا روستای سهیلی و در فضایی ۷ هزار و ۲۳۶ هکتار متری کشیده شده‌اند. عمق آب منطقه‌ای که جنگل‌های حرا در آن قرار دارد بیشتر از یک تا یک و نیم متر نیست و همین مسئله باعث می‌شود با فروکش کردن آب دریا ۶ تا ۷ ساعت نمایان شوند.

جنگل های حرا با ۲۲ هزار کیلومتر وسعت، در سواحل خلیج فارس و دریای عمان قرار گرفته اند. این جنگل ها یکی از پدیده های کمیاب طبیعی در دنیا به شمار می آیند و تحت حفاظت قرار دارند. ۲۴۰۰ هکتار از این جنگل ها در سواحل شمالی و غربی ۶۰ کیلومتری جزیره قشم واقع شده اند. درختان این جنگل ها در تمام طول سال سبز هستند و طولشان به ۳ تا ۶ متر می رسد. ویژگی جالب این درختان این است که در طی میلیون ها سال، سازگاری خوبی با آب شور پیدا کرده اند، به طوری که از آب شور تغذیه می کنند و با دفع نمک آن، آب را به طور طبیعی شیرین می کنند.

شما در بازدید از این جنگل در قشم می‌توانید به تفریحاتی همچون قایق سواری مشغول شوید و لذت بی‌نظیری را در این دریای جنگلی برای خود و همراهانتان خلق کنید. جنگل‌ های حرا با درختان و درخچه‌های خود در مرداب‌های نواحی گرم می‌رویند و بسته به شرایط زیستی تا ارتفاع ۵ الی ۱۰ متری هم بالا می‌آیند. این جنگل‌ها جدای از خاصیت درمانیشان، جایگاه ویژه‌ای را برای بسیاری از پرندگان نظیر فلامینگو، مرغ ماهی‌خوار و عقاب فراهم کرده‌اند که به طرز زیبایی بر روی آن لانه می‌گذارند. درخت حرا برگ‌های همیشه سبز، بسیار بادوام و بیضی‌شکلی دارد که سطح فوقانی برگ‌ها به رنگ سبز و سطح تحتانی آن خاکستری است. در جنگل های حرا قشم با قایق‌سواری در مرداب‌های این جنگل به تماشای گل‌های شاه‌پسند و میوه‌هایی که شبیه کپسول تخم‌مرغی‌اند مشغول می‌شوید، این گل‌ها به قدری زیباست که چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌کند. به دلیل وجود همین گل‌های بسیار معطر و پر شهد، زنبورهای وحشی در فصل بهار و تابستان که زمان شکوفه‌دهی گل‌هاست، بر فراز این دریای جنگلی پرواز می‌کنند به طوری که در لابه لای درختان و میان سرشاخه‌ها کندوهایی برای خود ساخته و عسل تولید می‌کنند که بسیار خوش‌طعم و خوشمزه است. البته به یاد داشته باشید که برای تماشای جنگل های حرا در قشم باید با ناخدایان پر تجربه همراه شد، چون تنها آن‌ها می‌توانند آبراه‌های کوچک و متعدد موجود جنگل را شناسایی کنند.

جنگل های حرا قشم


نوروز در تاجیکستان

نوروز در تاجیکستان

مردم تاجیکستان با حضور در پارک ها شهر دوشنبه نخستین روز بهار را جشن می گیرند

تاجیکان فارسی زبان که سالیان زیادی زیر سلطه نظام شوروی سابق بودند پیش از دو دهه است که دل به آیین‌های نیاکان از جمله نوروز باستانی بسته‌اند و اکنون آنها همراه با ایرانیان و دیگر مناطق فارسی زبان نوروز را به عنوان یک جشن ملی تجلیل می‌کنند. تا قبل از سال ۱۳۷۰ ، رژیم کمونیستی شوروی سابق که ۸۰ سال بر جمهوری‌های آسیای میانه از جمله تاجیکستان تسلط داشت تلاش می‌کرد که خاطرات و فرهنگ نوروزی از مردم تاجیکستان زدوده شود اما تاجیکان با پایبندی به سنت‌های اصیل خود نوروز را زیر عناوین ˈعید بهار ˈ و ˈجشن کشاورزانˈ زنده نگه داشتند. اگرچه در حال حاضر هم گروه های تندروی مذهبی در این کشور در تلاشند این آیین ملی را محدود کنند. عید نوروز در تاجیكستان و برخی دیگر از نقاط آسیای مركزی “عید سر سال”یا “عید سال ‏نو”نامیده می شود.

در آستانه عید نوروز؛ شهر دوشنبه و به خصوص بدخشان تاجیکستان حال و هوای خاصی دارند . خانه تکانی ، جنب و جوش مردم تاجیک برای آذین بندی خیابان ها و منازل برای استقبال از بهار و برپایی جشن نوروز ، شنیدنی و دیدنی است . تاجیک ها كه زن و مرد همدوش یكدیگر به كار و فعالیت مشغول اند، با رسیدن بهار و عید نوروز هیچ کینه و کدورتی در دل ها نمی ماند ، زیرا نوروز عید محبت ، عشق ورزی و دوستی است.

در این راستا روز نوروز معمولاً امام علی رحمان، رییس‌جمهور در یک اجتماع بزرگ سخنرانی می‌کند و مراسمی متشکل از بخش‌های مختلف رقص و تئاتر مقابل او اجرا می‌شود. اما حضور در این مراسم معمولاً بی‌اجازه و هماهنگی قبلی (ولو وقتی در استادیوم برگزار می‌شود) غیر ممکن است و البته محافظان روس او به میهمان‌نوازی تاجیک‌ها نیستند.

آشنایی با آداب و رسوم نوروز در استان بدخشان تاجیکستان

عید نوروز در کشور تاجیکستان به عنوان نماد هویت و فرهنگ شناخته می شود. مردم تاجیک همچون دیگر اقوام ایرانی تبار آداب و آیین خاصی برای مراسم نوروز دارند و روز نوروز در تاجیکستان با سال شمار دهقانی تاجیکی اول ماه حمل و با حساب میلادی ۲۱ یا ۲۲ مارس شروع می شود که به نام ‘خیدیر ایام’ یعنی جشن بزرگ معروف است. جشن نوروز برای مردم تاجیکستان، به‌ویژه بدخشانیان، جشنی ملی و دیرینه است.

تاجیک‌ها از نوروز به عنوان رمز دوستی و زنده شدن کل موجودات یاد می‌کنند.در این ایام دید و بازدید از اقوام و بزرگان صورت می گیرد. به مزارها می روند و قرآن و دعا می خوانند. هم چنین در بدخشان مدیحه سرائی در وصف پیامبر و امامان معصوم انجام می دهند.در مقابل در شب نوروز در مزار بزرگواران که در بدخشان تاجیکستان آستان گویند، آتش روشن می کنند و مردم به زیارت مزارها می روند و سنگ آتش را سه بار می بوسند و به دیده ها می مالند. این آیین می تواند بازماندۀ رسم زرتشتی فروردینگان باشد که اکنون هم در میان زرتشتیان معمول است.

تعدادی از مراسم این جشن در تاجیکستان با مراسم سنتی آن در ایران مشترک است، اما بعضی از این مراسم مختص مردم تاجیکستان است که به تعدادی از آنها اشاره خواهد شد:

۱-“خیدیر ‏ایام” یا جشن بزرگ:

تاجیكان هم چون دیگراقوام ایرانی نژاد ‏آیین و آداب خاصی برای جشن ‏نوروز دارند. ‏روز نوروز در تاجیكستان با سال شمار دهقانی تاجیكی اول ماه حمل و با حساب میلادی ‏‏۲۱ یا ۲۲ مارس شروع می شود كه به نام “خیدیر ‏ایام”یعنی جشن بزرگ معروف است.‏ ‏تاجیکان، برخلاف سال های جدایی از سرزمین نیاکان خود ایران زمین، هیچ گاه سنت های ملی خویش را فراموش نکردند و هر سال عید نوروز را با برگزاری آیین های ویژه جشن گرفته اند. مردم فارس زبان تاجیکستان که در آغوش طبیعت سرسبز منطقه آسیای مرکزی زندگی می کنند شعر و ادب فارسی را از نیاکان خود به میراث برده اند و مردمانی فرهنگ دوست و پایبند به آداب و سنت های پیشینیان خود هستند.

با وجود این که در دوران حاکمیت شوروی سابق ، روس ها با هدف یکسان سازی فرهنگی در جمهوری ها برگزاری سنت های ملی را ممنوع کرده بودند اما مردم مسلمان و فارس زبان تاجیکستان هیچ گاه از سنت ملی و مذهبی خویش دست نکشیده اند. تاجیكستان ؛ یكی از سه كشور فارسی زبان جهان روزهای قبل از فرارسیدن بهار همراه و همدوش با ملت ایران و افغانستان به استقبال عید نوروز می روند تا بار دیگر آن را در دوران استقلال خویش با شكوهی بیشتر برگزار كند. همزبانی و قرابت فرهنگی ایرانیان و تاجیكان موجب شده است تا هر ساله بر شمار كسانی كه در این ایام مقصد تعطیلات نوروزی خود را تاجیكستان انتخاب می كنند، بیشتر می شود.

آیین های جشن عید نوروز و آغاز سال نو از آداب و رسوم مردم تاجیکستان و برجای مانده از فرهنگ ایران زمین در این کشور است . مردم این کشور همانند مردم دیگر کشورهای حوزه تمدنی ایران از شب چهارشنبه سوری با برپایی آیین های جشن سنتی به استقبال عید نوروز می روند. تاجیك ها چهار روز تعطیلات رسمی برای نوروز دارند و در این مدت، سکوهای موقت کنسرت در گوشه و کنار شهرها بر پا می‌شود كه تا روزها پس از این ایام شاهد شادی و پایکوبی مردم است. علاوه بر آن ، همه شهرها و روستاها نیز مراسم سنتی دست افشانی و شادمانی دارند.

۲- خانه تکانی و سفره “دسترخان”:

خانه تکانی یا جاروب بندان یکی از این آیین‌هاست که معمولا روز ۱۹ مارس برگزار می‌شود. در روز های عید ،مردم تاجیک همه لباس نو می پوشند ، به ویژه کودکان ، زنان و دختران با پوشیدن لباس های رنگارنگ که نقشی از گل های بهاری دارند به شکوه این جشن می افزایند. نوروز را هر اداره، کارخانه و نهادهای دولتی و غیردولتی به طور دسته جمعی جشن می گیرند و مردم روستاها و قصبه ها نیز مراسم جشن نوروز را برگزار می کنند. “عطار نیشابوری ” ؛

جهان از باد نوروزی جوان شد / زهی زیبا که این ساعت جهان شد

شمال صبحدم مشکین نفس گشت / صبای گرم رو عنبر فشان شد

تو گویی آب خضر و آب کوثر / ز هر سوی چمن جویی روان شد

مردم تاجیکستان به ویژه “بدخشانیان” در ایام عید نوروز خانه تکانی و ظروف خانه را کاملا تمیز می کنند تا گردی از سال کهنه باقی نماند و برابر رسم دیرینه نوروز، قبل از شروع عید نوروز بانوی خانه وقتی که خورشید طلوع کرد دو جارو را که سرخ رنگ است و در فصل پاییز از کوه جمع آوری کرده و تا جشن نوروز نگاه داشته در جلوی خانه راست می گذارند، زیرا رنگ سرخ برای این مردم رمز نیکی و پیروزی و برکت است.

پس از طلوع کامل خورشید هر خانواده می کوشد هرچه زودتر وسایل خانه را به بیرون آورده و یکپارچه قرمز را بالای سر در ورودی خانه بیاویزد که این معنی همان رمز نیکی و خوشی ایام سال است . سپس درها و پنجره ها باز می شوند تا هوای نوروزی و بهاری که حامل برکت و شادی است وارد خانه شود. حتی آنها دیگ هایی را که سیاه شده اند را با خاک مخصوص به رنگ سفید در می آورند که به معنی نو شدن است. کودکان با گچ سفید روی دیوار نقش گل و بلبل و آهو و بز کوهی می‌کشند. رنگ سفید در روزهای نوروز نقش نمادین دارد و همه جا به چشم می‌خورد. مردان خانواده شاخه‌های بلند درختان را می‌برند و با کارد روی آنها گل می‌تراشند. سپس شاخه‌های آراسته را با ندای ˈشاگون بهار مبارک!ˈ وارد خانه می‌کنند و در سوراخ‌های پنج ستون خانه استوار می‌کنند.

تاجیک ها هم تقریبا هم چون ایرانی ها سفره هفت سین می چینند که به آن سفره “دسترخان” می گویند اما جشن نوروز را برخلاف ایرانی ها به خیابان ها می کشاندند تا همه در آن شریک باشند در واقع نوروز در تاجیکستان فقط به خانه ها نمی آید بلکه تمام شهر را متحول می کند.

آداب و رسوم نوروز در استان بدخشان تاجیکستان

۳- مراسم حوت:

مردم به‌ویژه کشاورزان از گذشته مراسم خاصی پیش از نوروز داشتند یکی از این مراسم مراسم حوت نام دارد. حوت از نظر کشاورزان آخرین ماه سال بود و به همین دلیل به عنوان زمانی مناسب برای کشت و کار بهاری انتخاب می‌شده است. در این مراسم مردم با فراهم کردن ملزومات جشن سه شب اول ماه حوت ار در مهمانی‌ها گرد هم می‌آمدند و در اططاف آتش به شنیدن موسیقی، رقصیدن یا بازی می‌پرداختند.

۴-مراسم گل گردانی:

یکی دیگر از مراسم مهم وابسته به نوروز و کارهای کشاورزی ˈگل گردانیˈ نام دارد. مراسم گل گردانی را ˈبایچیچکˈ یا ˈبایچیچک گوییˈ نیز می‌نامند.

مردم تاجیک از زمان های قدیم به مناسبت بیداری طبیعت و آغاز شکوفه دهی گل‌ها و درختان به گل گردانی می‌پرداختند. در گذشته وظیفه گل گردانی به عهده بزرگسالان بود. اما این مراسم اکنون در اکثر محل ها توسط بچه ها و جوانان انجام می شود. این مراسم به این صورت اجرا می شود که پیش از فرارسیدن نوروز گل گردان ها و کودکان به دره و کوه و دشت و تپه رفته و از آنجا گل زردک یا سیاه گوش (بایچیچک) می‌چینند. سپس با دسته‌های گل، روستا به روستا می‌گردند و به ساکنان آن‌ها، مژده رسیدن بهار و پایان یافتن زمستان و آغاز کشت و کار بهاری را با اشعاری می‌سرایند

جشن ˈبایچیچکˈ یا ˈگل بهمنˈ روز و یا گل گردانی تاریخ به خصوصی ندارد و وابسته به میل طبیعت است و هرگاه نخستین گل های بهمن جوانه بزنند و کودکان این گل ها را پیدا کنند، مژد رسیدن بهار در کوی و برزن طنین می اندازد.

جانییک اسراریانˈ شخصیت فرهنگی تاجیک می‌گوید: این مراسم در مکان‌های مختلف بهنام‌های خاص نامیده می‌شود بطور مثال مردم ˈدره حصارˈ و تاجیکان استان ˈسرخان دریاˈ و در ازبکستان این مراسم را با نام ˈگل گردکˈ برگزار می کنند.

۵-گلگشت نوروزی:

ساكنان شهر دوشنبه و حومه آن با رفتن به بوستان ها و مراكز تفریحی ‏كه آن را “گشت عیدانه ” می نامند، آغاز عید نوروز در این كشور را جشن می گیرند . جشن نوروز در تاجیكستان پنج روز ادامه دارد و تمام اداره ها و دستگاه های دولتی در طول ‏این ایام تعطیل خواهد بود. این در حالی است كه در در برخی از مناطق شمال افغانستان ‏حدود ۴۰ روز نوروز را جشن می گیرند.‏

مردم تاجیکستان با حضور در پارک ها و اماکن عمومی و تفریحی شهر دوشنبه پایتخت تاجیکستان نخستین روز بهار را جشن می گیرند. این مراسم که به گلگشت نوروزی معروف است در همه شهرها و روستاهای تاجیکستان برگزار می شود. عرضه سفره های هفت سین و لباس های رنگارنگ محلی در قالب نمایشگاه های خیابانی ، پخت غذاهای ملی ، جنگ کبک ها و مسابقات کشتی گیری از مراسم هایی است که در جریان برگزاری مراسم گلگشت نوروزی اجرا می شود و اماکن عمومی این کشور در این هفته آکنده از عطر خوراکی‌های محلی و رنگ‌های شاد است. تاجیک ها در اولین روز بهار ، با ماکت با شکوه تخت جمشید جشن ها و فستیوال نوروزی را آغاز می کنند.

جشن‌ های نوروزی درتاجیکستان با این رسم که جشن ‌های مفصل معمولاً باید در تفرجگاه‌های خارج شهر برگزار‌شوند ، تاجیک‌ها به “گلگشت نوروزی ” می روند ، همانند؛ شهر دوشنبه ، “شهرک وحدت” با داشتن پارکی بزرگ و در خجند «کالخوز اربابی» با باغ‌های وسیع اطرافش ، میزبانان مراسم گلگشت نوروزی می‌شوند و با چای کبود و نان رایگان از مهمانان و فقیرترها پذیرایی می کنند و اگر «آش پلو»ی رایگان هم باشد نور علی نور است. آش پلو را با نخود ، برنج، و پی گوسفند و آب زیاد می‌پزند. بندبازی، کشتی محلی و خروس جنگی – در مناطق روستایی جنوب- از دیگر مراسم در این روزها به شمار می‌رود.

حافظ در غزلی گفته:

ز کوی یــــار مــی‌آید نسیــم باد نوروزی / از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

چو گل گر خرده‌ای داری خدا را صرف عشرت کن / که قارون را غلطهــا داد سودای زرانــدوزی

ز جام گل دگر بلبل چنــان مست می لــعلست / که زد بر چـــرخ فیروزه صفیر تخـــت فیروزی

به صحرا رو که از دامن غبــار غم بیفشانی / به گلزار آی کــز بلبل غزل گفــتن بیامـوزی

۶- مراسم جفت براران:

یکی دیگر از مراسمی که در گذشته پیش از کاشت و کار کشاورزان و چند روز قبل از نوروز با آرزوی پر برکت شدن محصولات برگزار می‌شود، مراسم «جفت براران» است. جفت براران در اکثر محل‌ها در اواخر ماه حوت تشکیل می‌شود. در این مراسم همه اهل خانواده شرکت می‌کنند. کشاورزان نیز پلو، نان فطیر و یا غذای مربوط به مراسم را تهیه کرده و ۱۵ تا ۲۰ نفر از کهنسالان را دعوت می‌کردند و بعد از غذا نیز این عبارات را می‌گفتند: «مزید نعمت، زیاده دولت، برار کار، صحت و سلامتی خرد و کلان، رسد به بابای دهقان، خوش آمدید میهمانان».

۷-مراسم سومنک پزی:

سمنوپزان یکی از این آیین‌های نوروزی در تاجیکستان است. سمنک یا سمنو از بهترین غذاهای نوروزی است که از جوانه گندم و آرد تهیه می شود و یکی از اجزای اصلی سفره هفت سین یا خوان نوروزی به شمار می آید. البته مراسم سمنوپزان در کشورهای افغانستان، ایران، تاجیکستان و ازبکستان مهم ترین رسم نوروزی است. با وجود این، این خوراکی در این کشورها به ندرت در طول سال خورده می شود و تنها در نوروز زینت بخش سفره های نوروزی است. این غذا در کشورهای دیگر به نام های سمنی٬ سوملک٬ سومنک و سومولوک هم شناخته می شود. اما در تاجیکستان مهم ترین خوراکی تاجیکان برای نوروز که در تمام مناطق تاجیکستان عمومیت دارد، سمنو است که هنگام پختن آن نواهایی نظیر،ˈبوی بهار است سمنک، آش نهار است سمنک، از گل گندم سمنک، خوردن مردم سمنکˈ را سر می دهند.

آیین تهیه و پخت سمنک یا سمنو در همه مناطق این کشور هنوز هم باقی است و پس از اعلام استقلال به جدول جشن‌های رسمی عید نوروز وارد و دوباره احیا شده است. آیین پخت سمنک نوروزی که تا به حال بیشتر خاص مردم روستاهای تاجیکستان بود، هم اکنون در میان ساکنان شهرها نیز اجرا می شود.

سمنک را در تاجیکستان عمدتا زنان می پزند و برای این کار از قبل در ظروف رو باز گندم را به خیس می گذارند و تا زمان سبز شدن دانه های گندم انتظار می کشند. در روزهای آمادگی برای برپایی جشن نوروز شیره گندم را با آرد مخلوط کرده به دیگ می‌ریزند و روی آتش برای پخت می‌گذارند. پخت سمنک از صبح زود دو روز قبل از عید آغاز می شود و برای این که سمنک خیلی دیر می‌پزد، زنان طباخ گرد دیگ جمع شده و تا پخت آن با زدن دف در وصف نوروز ترانه می‌خوانند.

به عقیده تاجیک‌ها، در زمان پخت سمنو از حکایت های مذهبی و دینی می گویند، به خصوص از حضرت فاطمه زهرا که به گفته آنان در آن زمان به عنوان طعام استفاده می کردند. هم چنین حاجتمندان می‌توانند حاجت بگیرند و بیماران نیز شفا یابند و به این خاطر سمنو به معنی استقبال از بهار و در بین تاجیک‌ها شفابخش است.در مراحل آخر پخت این خوراکی عیدانه زنان با آرزوی نیک به داخل دیگ سمنک هفت دانه سنگ خرد و چهارمغز (گردو) می‌اندازند. گفته می‌شود هنگام توزیع سمنو این سنگ‌ها و گردوها به کاسه هر کسی افتاد، وی به آرزویش خواهد رسید.

۸-مسابقه بزكشی:

مسابقه بزکشی هم یکی دیگر از برنامه های جدا نشدنی از جشن نوروز در تاجیکستان است. لاشه بز را وسط میدان می گذارند و از بلندگویی که روی کانتینری آن سوی میدان نصب شده در هر دور، مقدار جایزه و نام کسبه ای که هزینه جایزه این دور را متقبل شده اعلام می کنند. بعضی ها شرکت می کنند و آن هایی که جایزه باب میل آنان نباشد اطراف میدان سوارکاری یورتمه می روند تا دور بعدی آغاز شود.

مسابقه تا جایی که جایزه دهنده ای باشد ادامه پیدا می کند. در زمین بازی میدان بزکشی دو تکه پارچه قرمز بیش از هر چیز جلب توجه می کند، یکی پرچم جایی که مقصد نهایی لاشه بز است و دیگری دستار داور مسابقه که با ریش سفید و بلندش وسط میدان ایستاده است. مسابقه بزکشی شاید تنها میراث باقی مانده ای است که حس جنگ های سلحشورانه باستان را در ذهن هر تماشاگری تداعی می کند.

۹-شاگون بهار مبارک:

در بدخشان در شب دوم سال نو از کله و پاچه گوسفند وگندم غذای مخصوصی تهیه می کنند که به آن “باج” می گویند. تاجیک ها در نخستین روز نوروز، صبحانه را با انواع غذاهای شیرین صرف می کنند که عبارت است از حلوا، شیربرنج، غوز حماچ ، به این امید که تا پایان سال زندگی شان شیرین باشد. پس از صرف صبحانه پارچه سرخی را بالای در ورودی خانه می آویزند که آن را نشانه بهروزی و خوش بختی می دانند. آن گاه اثاث خانه را که از قبل تمیز کرده اند به طرزی نیکو می چینند، سپس پنجره ها را می گشایند تا نسیم نوروزی در زوایای خانه به گردش درآید. همه لباس تازه به تن می کنند و کوچک ترها در حالی که غنچه ای از گل سرخ در دست دارند نزد بزرگترها می روند و با گفتن”شاگون بهار مبارک” سالی خوش برایشان آرزو می کنند.

نوروز در تاجیکستان

جشن های نوروزی در مازندران

جشن های نوروزی در مازندران

عید نوروز :

هنگام تحویل سال افراد خانواده دور سفره هفت سین كه با ظرافت و سلیقه خانم خانه چیده شده می نشینند و در حالیكه پدر خانواده دعای تحویل می خواند منتظر سال نو می شوند. در گذشته كه امكانات ارتباطی مانند رادیو و تلویزیون نبود با تیراندازی یا گفتن اذان سال جدید را به همه اعلام می داشتند. بعد از این كه سال نو شد كسی كه به عنوان مادرمه انتخاب شده با مجمعی كه در ان قرآن ، آیینه، اب ، سبزه و شاخه های سبز جوان قرار دارد وارد خانه می شود چهارگوشه اتاق ها را آب می پاشد قرآن را كنار سفره هفت سین می گذارد و شاخه های سبز ( درخت آلوچه) را به این نیت كه سال سرسبز و خوش و خرمی برای خانواده باشد، جلوی در اتاق آویزان یا روی طاقچه اتاق می گذارد. دراین روز مادر خانه، غذای عید، سبزی پلو با مرغ یا گوشت درست می كند. علاوه بر آن غذایی به عنوان خیرات برای اموات می پزند و بین مردم پخش می كنند . در غروب شب اول سال به این اعتقاد كه چراغ خانه آنها همیشه روشن و نورانی باشد، به سر در خانه ها شمع یا شعله آتش آویزان می كنند.

خوردنی های عید :

چند روز مانده به عید مقدار زیادی برنج را می خیساندند و بعد از شستشوی كامل آن را نیمه خشك می كردند و به همراه دیگر زنان به دنگه سر(آسیاب دستی) می رفتند و برج ها را آرد می كردند كه به آرد برنج ((دنكو)) می گویند. پس از آن كه سهم صاحب آسیاب را از دنكو دادند به خانه بر می گشتند. دنكو را روی حرارت ملایم تفت می دادند آن وقت با پودر قند و روغن گاوی حلوا درست می كردند. پیشتر ها اندازه حلوا درست به اندازه ی یك آجر بود. هم چنین باآرد برنج (دنكو) >> كماج << هم می پختند.

كماج نان گردی است كه محتویات آن آرد برنج” شیر و تخم مرغ می باشد. معمولا زنان بعد از پختن نان خانگی خمیر كماج را روی تنور می گذاشتند و روی آن را با صفحه ای فلزی پوشانده زغال های گداخته می گذاشتند كه در واقع همان عمل فر امروزی بود و كماج مانند كیك پوف می كرد. از خوردنی های دیگر نوروز دخترانه است كه آن هم ازبرنج پخته و خشك شده در آفتاب تند تابستان درست می شود.

برنج خشك شده را در روغن بسیار داغ می ریزند كه فورا پفكی می شود آن را در ظرفی می ریزند و بر رویش عسل یا شیره ی خرمالو و یا شكر می پاشند و مصرف می كنند. از خوردنی های دیگر نوروز نان تنوری ریز است كه از آرد گندم تخم مرغ”شكر و روغن درست می شود. نان تنوری ریز توسط زنان در تنور پخته می شود و در سفره نوروزی قرار می گیرد. رنگ كردن تخم مرغ از كارهای دیگر زنان و دختران مازندران است. در قدیم برای رنگ كردن تخم مرغ گزنه را در آب جوش می جوشاندند و تخم مرغ را در آب آن قرار داده می پختند كه تخم مرغ ها رنگ سبز طبیعی به خود می گرفت.

هم چنین با زغال شكل های مختلفی روی تخم مرغ می كشیدند. همه ی مراسم فوق هم اكنون در مازندران رایج است جز این كه شكل انجام آنها تغییر نموده مثلا همه مردم برای آرد برنج به ((دنگ سر))نمی روند بلكه با آسیاب های كوچك برقی در منزلشان برج را آرد می كنند اگر چه در بعضی نقاط مثل((خواجه كلا)) زیراب دنگ سر وجود دارد و مردم از هر محله ای به آنجا می روند و بر نجشان را ((دنكو)) می كنند.

هنوز هم ((دنكوی)) دنگ سر از نظر مرغوبیت حرف اول را می زند. هم چنین برای رنگ كردن تخم مرغ از رنگ های شیمیایی استفاده می كنند و كماج را در فر می پزند. از شیرینی های بسیار خوشمزه و تقریبا پر خرج ایام نوروز در مازندران ((آب دندان)) است كه از آرد برنج بسیار نرم و پودر قند و كره تشكیل شده است. آب دندان در فر پخته می شود و سابقه ای دیرینه دارد.

آداب و رسوم عید نوروز در مازندران

جشن نوروز ماه:

مردم مازندران در اواسط مرداد ماه جشنی به نام نوروز ماه دارند وقتی كه اولین محصول برنج زودرس رسید بعد از جمع آوری و درو با همان برنج غذا درست می كنند و درخارج از روستا جشن پایان كار می گیرند. این مراسم دست مانند سیزده به در است و اعتقاد دارند كه این روز را حتما” باید بیرون از روستا به سر برد در واقع این جشن یك نوع سپاسگزاری به درگاه خداوند است.

مراسم تیرماه سیزده :

از دیگر مراسم سنتی و رسمی مازندران تیرماه سیزده است كه در اواسط آبان هر سال برگزار می شود. البته روایات مختلف در مورد تیرماه سیزده وجود دارد.

می گویند كه شب تولد حضرت علی ( ع) است.

می گویند پیروزی كاوه بر ضحاك و جشن مهرگان است.

در این شب همه خانواده كنار هم جمع می شوند و تا پاسی از شب به خوردن تنقلات و گوش دادن به قصه و افسانه های بزرگ ترها سپری می كنند جوانان هم با در دست داشتن تركه ای بلند كه كیسه ای به انتهای آن بسته شده است. همراه كودكان به در خانه ها رفته و با سر و صدا و كوبیدن چوب به درخانه ها و لال بازی از صاحب خانه تقاضای هدیه می كنند به آنها پول ، میوه، شیرینی داده می شود.

هنگامی كه لال به همراه گروه خود در كوچه ها شروع به حركت می كند این اشعار را می خواند:

لال بیمو، لال بیمو، پارسال و پیرار بیمو، چل بزن دیگه بزن، لال انه لالك انه، پیسه گنده خوانه ، سالو ماه ارزون نوه، لال مار رسوا نو، لال انه لالك انه، پاربورده امسال انه ، لال آمده ، لال آمده، پارسال و امسال امده، چرخ نخ ریسی را حركت بده، به دیگ بزرم، لال آید، لال كوچك می آید، كسی كه شیرینی پیس كنده می خواهد می آید ، سال و ماه ارزان نمی شود، لال بزرگ رسوا نمی شود، لال می آید، لال كوچك می آید ، پارسال رفته امسال می آید.

آیین سنتی ۲۶ عید ماه :

آیین ویژه سنتی ۲۶ عید ماه طبری هر سال در تاریخ ۲۸ تیرماه شمسی در بیشتر روستاهای استان برگزار می شود. در روستای امامزاده حسن سوادكوه این مراسم با آداب خاصی انجام می شود این رسم به جشن مردگان نیز معروف است. بر اساس سنت رایج و باورهای مردم در زمان های قدیم فریدون پادشاه پیشدادی به خونخواهی پدرش جمشید شاه حاك پادشاه را سرنگون می كند مردم خبر این پیروزی را در شب با آتش زدن بوته ها به یكدیگر اطلاع می دهند. و فردای آن روز با برپایی جشن و مسابقه كشتی این پیروزی را گرامی می دارند.

امروزه نیز اهالی روستاهای اطراف همگی به امامزاده حسن می آیند و علاوه بر خیرات كردن برای اموات خود و روشن كردن شمع روی مزارها، تماشاگر مسابقه كشتی سنتی لوچر می شوند. در این روز كشتی گیران سوادكوه در این محوطه گرد می آیند و به مصاف هم می روند.در مناطق جلگه ای جشن مردگان در آرامگاه ها برگزار می شود.

جشن های نوروزی در مازندران

کلیسای جامع سنت باسیل در مسکو

کلیسای جامع سنت باسیل در مسکو

کلیسای جامع سنت باسیل (روسی: Собор Василия Блаженного)، یک کلیسای جامع بنا شده در میدان سرخ، مسکو روسیه است که به دستور ایوان مخوف ساخته شد. این کلیسا در مرکز مسکو قرار داشت و بلندترین بنای مسکو تا سال ۱۶۰۰ به شمار می‌رفت، اگرچه کلیساها همواره ماهیت مذهبی دارند اما کلیسای سنت باسیل روسیه بسیار بیشتر از آنکه یک جاذبه توریستی مذهبی به شمار بیاید، یک جاذبه توریستی و گردشگری از لحاظ معماری زیبای بنای آن به شمار می رود. کلیسای جامع سن باسیل واقع در میدان سرخ بی شک بنایی بی همتاست . هشت کلیسا با گنبد های افسانه ای و رنگارنگ ، دور تا دور کلیسای چادری شکل مرکزی حلقه زده اند . در سال ۱۵۵۲ همزمان با پیروزی نیروهای روسیه به فرماندهی ایوان مخوف بر تاتارها در جبهه شرقی ، ساخت این کلیسا به افتخار این پیروزی آغاز شد در آن زمان تزار دستور ساخت این بنا را داد که برای ساخت آن مجربترین معماران دنیا گرد هم آمدند و این بنای عظیم را ساختند و پس از اتمام کار تزار آنه را به خوبی تشویق کرد و از آنها پرسید که آیا می توانند بنایی مانند آن را دوباره بسازند که معماران که خوشحال شدند گفتند بله می توانیم ……. تزار دستور داد که چشمان تمامی آنها را در بیاورند تا هرگز دیگر نتوانند بنایی مانند آن را بسازند و آن بنا همیشه یگانه باقی بماند….. ولی ۳۰۰ سال بعد یک کلیسای دیگر شبیه به همین کلیسا در شهر سنت پیترز بورگ یا همان لنین گراد ساخته شد.کلیسای سن باسیل بر روی بلندی ساخته شده است تا از هر سو در دید باشد . و از موقعیت استراتژیکی خوبی برخوردار می باشد. هر ساله جشن های ملی و روز سال نو و مراسم رسمی کشوری در محوطه این کلیسا یا همان کرملین برگزار می شود. نام اصلی این کلیسا “حافظ روح مریم مقدس” است ، اما در همان قرن شانزدهم و به علت علاقه‌ی ایوان مخوف به باسیل مقدس، معمولاً با این نام شناخته می‌شده است. “شکوه آسمانی” و “یا تکه‌ای از بهشت”، دیگر القابی است که به این بنای چشم‌نواز داده‌ شده است. کلیسای سنت باسیل را نباید با کاخ کرملین که در سمت راست آن در میدان سرخ قرارگرفته است اشتباه گرفت. این دو مکان فوق‌العاده دیدنی به‌ جز نزدیک بودن به یکدیگر از لحاظ فاصله جغرافیایی هیچ ارتباط دیگری به هم ندارند. بسیاری خبرگزاری‌ها و روزنامه‌نگاران غربی را در ایجاد این باور غلط مقصر می‌دانند.

کلیسای جامع سنت باسیل در مسکو

کلیسای جامع سنت باسیل در مسکو

کلیسای جامع سنت باسیل در مسکو

کلیسای جامع سنت باسیل (روسی: Собор Василия Блаженного)، یک کلیسای جامع بنا شده در میدان سرخ، مسکو روسیه است که به دستور ایوان مخوف ساخته شد. این کلیسا در مرکز مسکو قرار داشت و بلندترین بنای مسکو تا سال ۱۶۰۰ به شمار می‌رفت، اگرچه کلیساها همواره ماهیت مذهبی دارند اما کلیسای سنت باسیل روسیه بسیار بیشتر از آنکه یک جاذبه توریستی مذهبی به شمار بیاید، یک جاذبه توریستی و گردشگری از لحاظ معماری زیبای بنای آن به شمار می رود. کلیسای جامع سن باسیل واقع در میدان سرخ بی شک بنایی بی همتاست . هشت کلیسا با گنبد های افسانه ای و رنگارنگ ، دور تا دور کلیسای چادری شکل مرکزی حلقه زده اند . در سال ۱۵۵۲ همزمان با پیروزی نیروهای روسیه به فرماندهی ایوان مخوف بر تاتارها در جبهه شرقی ، ساخت این کلیسا به افتخار این پیروزی آغاز شد در آن زمان تزار دستور ساخت این بنا را داد که برای ساخت آن مجربترین معماران دنیا گرد هم آمدند و این بنای عظیم را ساختند و پس از اتمام کار تزار آنه را به خوبی تشویق کرد و از آنها پرسید که آیا می توانند بنایی مانند آن را دوباره بسازند که معماران که خوشحال شدند گفتند بله می توانیم ……. تزار دستور داد که چشمان تمامی آنها را در بیاورند تا هرگز دیگر نتوانند بنایی مانند آن را بسازند و آن بنا همیشه یگانه باقی بماند….. ولی ۳۰۰ سال بعد یک کلیسای دیگر شبیه به همین کلیسا در شهر سنت پیترز بورگ یا همان لنین گراد ساخته شد.کلیسای سن باسیل بر روی بلندی ساخته شده است تا از هر سو در دید باشد . و از موقعیت استراتژیکی خوبی برخوردار می باشد. هر ساله جشن های ملی و روز سال نو و مراسم رسمی کشوری در محوطه این کلیسا یا همان کرملین برگزار می شود. نام اصلی این کلیسا “حافظ روح مریم مقدس” است ، اما در همان قرن شانزدهم و به علت علاقه‌ی ایوان مخوف به باسیل مقدس، معمولاً با این نام شناخته می‌شده است. “شکوه آسمانی” و “یا تکه‌ای از بهشت”، دیگر القابی است که به این بنای چشم‌نواز داده‌ شده است. کلیسای سنت باسیل را نباید با کاخ کرملین که در سمت راست آن در میدان سرخ قرارگرفته است اشتباه گرفت. این دو مکان فوق‌العاده دیدنی به‌ جز نزدیک بودن به یکدیگر از لحاظ فاصله جغرافیایی هیچ ارتباط دیگری به هم ندارند. بسیاری خبرگزاری‌ها و روزنامه‌نگاران غربی را در ایجاد این باور غلط مقصر می‌دانند.

کلیسای جامع سنت باسیل در مسکو

جزیره مادیرا پرتغال

جزیره مادیرا پرتغال

جزایر مادیرا (به پرتغالی: mɐˈdejɾɐ) منطقه‌ای خودمختار در کشور پرتغال در شمال اقیانوس اطلس که پایتخت آن فونشال است. مساحت جزیره مادیرا ۸۰۱ کیلومتر مربع می‌باشد. این جزیره از دورترین مناطق اتحادیه اروپا (وابسته به کشور پرتغال) در میان مسیر کشتیرانی دریای کارائیب، شمال قاره آمریکا و اروپا قرار دارد.

بندر فونشال بندرگاه مهم در این مسیر است.

پایتخت این منطقه شهر فونشال با ۱۰۰۸۴۷ نفر جمعیت می‌باشد. درست است که در مادیرا چند ساحل مخصوص شنا وجود دارد اما این جزیره در بین توریست‌هایی که به دنبال تعطیلات ساحلی هستند چندان شناخته شده نیست زیرا جاذبه اصلی مادیرا صخره‌های زیبایی است که به دریا پیوسته‌اند. مهم نیست که شما چند سال دارید یا از کدام ملیت هستید زیرا طلسم مادیرا هر توریستی را گرفتار خود خواهد کرد. شهر مادیرا به معنای واقعی یک شهر مدرن در دل یک طبیعت بکر است؛ ساخت و سازهای داخلی جوری طراحی شده است که کمترین آسیب را به پوشش گیاهی و منابع طبیعی برساند. از بالای صخره‌ها که به دریا نگاه می‌کنید هاله‌ای از مه حد فاصل آبی دریا و سرسبزی تپه‌ها را پر کرده است و همین سحر و جادوهای طبیعی باعث شده این شهر برای قرن‌ها مسافران بسیاری را به خود جذب کند. طعم منحصر به فرد آبمیوه‌های عجیب و غریب از گیاهان و میوه‌های این جزیره یکی از دلخوشی‌های گردشگران است.

جزیره مادیرا از یک سری قله‌های آتشفشانی که سر از دریا درآورده‌اند تشکیل شده و آب و هوای اقیانوسی باعث شده تمام طول سال در مادیرا بهار باشد. با توجه به موقعیت سوق الجیشی مادیرا در مسیر حمل و نقل قاره‌های اروپا، آفریقا و آمریکا این شهر به یک پایگاه مهم تجاری هم تبدیل شده است.

جزیره مادیرا پرتغال

جاذبه های توریستی جزیره سیسیل ایتالیا

جاذبه های توریستی جزیره سیسیل ایتالیا

سیسیل نام بزرگ‌ترین جزیره ایتالیا در دریای مدیترانه است.

«اگر ایتالیا رفته باشید و از سیسیل دیدن نکرده باشید اصلاً به ایتالیا نرفته اید، زیرا سیسیل سرنخ همه چیز است.» – گوته

۱٫ دره معابد (Valle dei Templi) این دره یکی از برجسته ترین نمونه های هنر و معماری یونان کبیر و یکی از جاذبه های اصلی گردشگری سیسیل و بنای تاریخی ملی ایتالیا است.

۲٫ کوه اتنا (Mount Etna) مهمترین شاخصه این سرزمین کوه اتنا به ارتفاع ۳۳۲۰ متر است که بلندترین آتشفشان فعال اروپا و یکی از فعال ترین آتشفشان های دنیاست.

۳٫ کلیسای جامع پالرمو (Palermo Cathedral) این کلیسای جامع به عنوان یک مجموعه معماری، به خاطر حضور سبک های مختلف معماری و تاریخ طولانی تعدیلات، اضافات، بازسازی ها و مرمت ها شاخص است که آخرین آنها در قرن هجدهم اتفاق افتاد.

۴٫ آمفی تئاتر یونانی تائورمینا (Ancient theatre of Taormina) این تئاتر در قرن هفتم قبل از میلاد ساخته شده است. هنوز بیشتر قسمت های آن قابل مشاهده است که به سبک یونانی و نه رومی بوده است.

۵٫ گورستان پانتالیکا (Necropolis of Pantalica) این مکان که جزو میراث جهانی یونسکو ثبت شده است، از ۵۰۰۰ قبر متعلق به قرن سیزدهم تا هفتم قبل از میلاد تشکیل شده است.

۶٫ کلیسای کاتانیا (Catania Duomo) این کلیسا که در کاتانیا واقع شده است به خاطر سبک معماری باروکش معروف است. معمار آن جیووانی باتیستا واکارینی است که سبک باروک سیسیلی در کارهایش دیده می شود.

۷٫ سلینانته (Selinunte) این منطقه یک شهر یونانی باستانی در ساحل جنوبی سیسیل است. این سایت باستانی ۵ معبد دارد که در اکروپولیس متمرکز شده اند.

۸٫ کلیسای جامع سیراکوزا (Duomo di Syracusa) سیراکوز یا سیراکوزا پر از سایت های باستان شناسی و بناهای تاریخی است که همه نمونه ای از معماری برجسته و جنبه های مختلف فرهنگی از جمله یونانی، رومی و باروک است. در نمای این کلیسا سبک معماری باروک کاملاً مشهود است.

۹٫ ویلا رومانا دل کاساله (Villa Romana del Casale) این ویلای رومی در ربع اول قرن چهارم در سه کیلومتری بیرون شهر پیاتزا ارمرینا در سیسیل ساخته شده است و دارای غنی ترین، بزرگترین و پیچیده ترین کلکسیون موزائیک ها در دنیا است و یکی از میراث های جهانی یونسکو است.

۱۰٫ آشپزی سیسیلی (Sicilian cuisine) ردپای انواع فرهنگ های اسپانیایی، یونانی و عربی در دو هزاره اخیره در آشپزی سیسیلی دیده می شود. در منطقه سیسیل پیتزای سیسیلی، پاستا، مارزیپان و دسر کانولی را حتماً امتحان کنید.

جاذبه های توریستی جزیره سیسیل ایتالیا

قلعه ادینبورگ، قلعه تاریخی در اسکاتلند

قلعه ادینبورگ، قلعه تاریخی در اسکاتلند

قلعه ادینبورگ مشرف به شهر قدیمی ادینبورگ در کشور اسکاتلند واقع شده است و به عنوان یک جاذبه گردشگری تاریخی این کشور شهره است، ادینبورگ در سواحل شرقی اسکاتلند واقع شده است و دارای یک قلعه سنگی متعلق به قرن دوازدهم میلادی می باشد، اما باستان شناسان قدمت سنگهای استفاده شده در این قلعه را تا قرن ۲ میلادی تخمین زده اند. این قلعه از حدود قرن دوازدهم میلادی تاثیر به سزایی در جنگهای مختلف مربوط به اسکاتلند و بریتانیا و تصمیم گیری های سیاسی آنها داشته است، اما از اوایل قرن ۱۹ به تدریج از یک پادگان و زندان تبدیل به یک جاذبه توریستی شد. هر سال میلیونها گردشگر از این قلعه دیدن میکنند که در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز ثبت شده است.

قلعه‌ی ادینبورگ در اسکاتلند یکی از مکان‌هایی است که بیشتر از جاهای دیگر در آن وجود روح گزارش شده است. این قلعه که رو به شهر ادینبورگ قرار دارد، دارای چندین سیاهچال است که در طول قرن‌ها محل شکنجه و قتل هزاران زندانی بوده است. انحصار وزارت جنگ بر قلعه تنها در سال ۱۹۲۳ پایان یافت، زمانی که ارتش به طور رسمی به توپخانه ی جدید ردفورد منتقل شد. با این حال قلعه همچنان با ارتش مرتبط است. هنوز هم که هنوز است نگهبانان هنگام باز شدن قلعه، در برابر دروازه‌ی آن می ‌ایستند تا از افتخارات اسکاتلند محافظت کنند. در چند مورد، کسانی که از قلعه بازدید کرده‌اند، وجود یک شبح فلوت ‌زن، یک طبل‌ زن بی ‌سر، اشباح زندانیان فرانسوی جنگ هفت ساله و زندانیان مستعمره در جنگ استقلال آمریکا و حتی روح یک سگ که در قبرستان سگ‌ ها پرسه می‌زد را تأیید کرده ‌اند. بسیاری از قلعه، صدای روح ‌مانند طبل شنیده ‌اند. با این حال کمتر کسی خود طبل‌ زن را دیده. دلیل این مسئله، آن است که روح طبل ‌زن تنها زمانی ظاهر می ‌شود که قرار است به قلعه حمله شود، اتفاقی که مدتی است نیفتاده . بر اساس تاریخ، او اولین بار زمانی که در سال ۱۶۵۰ کرامول به قلعه حمله کرد دیده شد، در حالی که شکل یک پسر بی‌ سر را داشت.


12